O matematyce językiem poezji

 Mój syn, Maciej, wrzucił mi takie zadanie - przetłumacz, tata, na polski:

W rezultacie powstała taka maszkara:

Dobrze być małym człowieczkiem

 

Dziś rano obudziłem się z bolesną świadomością, że kołdra jest za krótka, i muszę spać jakoś przykurczony, by nogi mi nie wystawały.

Pomyślałem sobie, że niewielki wzrost niesie ze sobą pewne korzyści, i z tej myśli narodził się taki oto wierszyk:

 

Dobrze być małym człowieczkiem

Bowiem człowieczek mały

Każdą się kołdrą owinie

By stopy nie wystawały

 

Lub weźmy na przykład - poród

Gdy duży człowiek się rodzi

Kobieta męczy się, jęczy

A on wychodzi… wychodzi…

 

Zaś urodzenie maluszka

To łatwość niespotykana

Ze szczupłej mamy wyskoczy

Jak korek od szampana

 

Poderwać łatwo mu dziewczę

Da czekoladki i róże

I szepnie: niewielki jestem

Ale co nieco mam duże

 

I w utrzymaniu jest tani

Bo co zje ta mikra istota?

Niektórzy wydają więcej

Na karmę dla psa albo kota

 

Pogrzebią go w pudle po butach

Przykryją z tektury wieczkiem

I w dziupli gdzieś pochowają

Dobrze być małym człowieczkiem